召丈草、去來，終夜未合目。

忽生一念，遂命吞舟書錄，各吟詩一首。

病臥羈旅中，夢縈枯野上。

----《枯野抄·花屋日記》

= = = = = = = = = =

荒冢亦惆悵，悲懷一慟聲斷腸，

蕭瑟秋風(fēng)涼。

----《枯野抄》

= = = = = = = = = =

曝尸荒野上，心中戚戚未曾忘，

秋風(fēng)浸身涼。

----《枯野抄》

= = = = = = = = = =

天空里，晚霞縹緲，

一彎新月，淡如爪痕。

----《杜子春》

= = = = = = = = = =

朝游北海暮蒼梧，

袖里青蛇膽氣粗。

三入岳陽人不識，

朗吟飛過洞庭湖。

----《杜子春》

= = = = = = = = = =

傻子總認(rèn)為除了自己以外誰都是傻子。

= = = = = = = = = =

我們之所以愛大自然，說不定是因為大自然既不憎恨也不嫉妒我們。

= = = = = = = = = =

最明智的生活方式是既蔑視一個時代的風(fēng)尚，在生活中又絲毫不違背它。

= = = = = = = = = =

我們最想引以為豪的偏偏是我們所沒有的東西。

= = = = = = = = = =

任何人也不反對打破偶像。同時任何人也不反對成為偶像。然而能夠安然坐在偶像的臺座上的乃是最受神的恩寵者—傻子、壞蛋或英雄。

----《河童》

= = = = = = = = = =

人生還不如波德萊爾的一行詩。

我最同情的是神不能自殺。

----《傻瓜的一生》

= = = = = = = = = =

源于《羅生門》----芥川龍之介

注：

本文源自個人讀書整理，主觀性較強(qiáng)，僅供分享學(xué)習(xí)和文學(xué)欣賞，勿作他用。

?